برای این سوال احتمالا تا حالا پاسخ های زیادی شنیده اید مثل : “ داد بزن تا صدات باز بشه، باید با صدای بلند بخونی تا صدای قوی داشته باشی ” و یا پیشنهاداتی که باعث می شود به شما فشار بیاید وحتی آسیب ببینید.صدا چیزی نیست که با اجبار باز شود و یا قوی شود.صدا را می توان به یک غنچه گل تشبیه کرد که وقتی خوب به آن رسیدگی کرده و از آن مراقبت کنیدخواهید دید که می شکفد و باز می شود.اما اگر بخواهید به آن فشار وارد کنید و یا به زور مجبورش کنید، پژمرده شده و از بین خواهد رفت.پس کاری که باید انجام دهیم این است که صدا را به صورت طبیعی باز کنیم و به آن قدرت ببخشیم.که این کار نیازمند تمرین، صبر و پشتکار است. صدای ما وقتی قوی و قدرتمند می شود که تارهایصوتی ما بتوانند به درستی و به طور مستقل و آزادانه به ارتعاش درآیند، بدون اینکه عضلات بیرونیحنجره را دخالت دهیم.ما باید با استفاده از رزونانس و تشدیدهای درست و به جا به صدایمان قدرت بدهیم نه با فشار.در واقع اینطور نیست که هرچه با شدت بیشتری فریاد بکشیم صدای قوی تری از دهان ما خارج شود.این امر بیشتر از اینکه به فشار و فریاد نیاز داشته باشد به ظرافت و دقت نیاز دارد تا بتوانیم به بهتریننحو از ماهیچه های حنجره مان استفاده کنیم و همچنین بتوانیم با تبحر کافی هوا و صدای خروجی راهدایت کنیم تا به بیشترین و بهترین رزونانس برسیم تا در نتیجه موفق شویم  قویترین حالت صدایمان را شکوفا کنیم. واقعیت این است که تمام امکاناتی که ما برای رسیدن به بهترین سطح گویندگی بهآنها نیاز داریم در درون ما وجود دارند و ما تنها باید آنها را بشناسیم و روش استفاده ی درست از آنهارا بیاموزیم تا بتوانیم تمام مهارت های خود را به بهترین نحو بروز دهیم و به نمایش بگذاریم.