قطعا فهمیدن کلیاتی از اینکه صدا چگونه ایجاد می شود کمک زیادی به ما خواهد کرد. صدای انسان اغلب یک راز محسوب می شود. اولا ما نمی توانیم دستگاه صوتی خود را ببینیم  در ثانی هیچ ساز ارکستری مشابهی وجود ندارد که ترکیبی از ساز بادی و سیمی باشد. آنچه می دانیم این است که ما دهان خود را باز می کنیم  و صدا از آن بیرون می آید ارتباطات و فعالیت هایی که موجب می شود موسیقی و کلمات به راحتی از گلوی ما خارج شوند, پدیده ای پیچیده و جالب است . آنچه حالا مورد نظر می باشد این است که اطلاعات کلی در این زمینه دریافت نمایید تا ضمن تمرینات به ما در تجسم آنچه که رخ می دهد کمک کند. ما دارای یک وسیله ی زهی هستیم که به آن فوت می کنیم. داخل گلویمان دو مجرا در کنار هم قرار دارد. در قسمت جلویی مجرایی وجود دارد که هوا را از طریق بینی و دهان به ریه ها می رساند و در قسمت پشتی مجرایی برای رساندن غذا و مایعات به معده قرار دارد . بالای مجرای هوا, جعبه ای غزروفی قرار دارد که تارهای صوتی در آن جا گرفته است و حنجره نامیده می شود. در آن یک جفت تار که باعث ایجاد صدا می شوند وجود دارد که بسیار قوی و پوشیده از مواد مخاطی هستند.
این تارها در برابر هوایی که به آنها وارد میکنیم از هم جدا و به هم نزدیک شده و مرتعش می شوند. این جعبه کوچک  و عجیب صوتی تقریبا مانند یک ساز نیاز دارد که با فوت کردن نت مورد نظر را ایجاد کرده و لحن و شدت آن را تعیین کند. تارهای صوتی با نحوه ارتعاش منحصر به فردشان واقعا حیرت انگیز هستند. مقدار کمی هوا پشت آنها موجود است, وقتی این فشار هوا بیشتر از فشار هوای روی تارها می شود تارها از هم باز شده هوا را تخلیه کرده و بلافاصله بسته می شوند. این عملکرد به تناوب بسیار زیاد و باورنکردنی پشت سر هم انجام شده و ارتعاش تار را ایجاد می کنند. کیفیت صدای شما در وهله ی اول بستگی به نحوه بکارگیری تارهایصوتی و مقدار هوایی که به آنها می دهید دارد.
 و صدای آواز یا صحبت خوب هنگامی اتفاق می افتد که مقدار صحیح هوا به مقدار و اندازه ی صحیحی از تارها برخورد کند. این جمله تقریبا اساس تمام آموزش های مربوط به تکنیک صدا می باشد پس لطفا آن را خوب به خاطر بسپارید.